Voor mij was het meer een kijk- dan koopzaak,
een boekhandel die werkt als een museum, trakteert op ouderwetse titels en kaftplaatjes, en verhaalideeën die niet meer van deze tijd zijn. Geen directe schrijfinspiratie, maar wel 'artistieke voeding'.
Soms stonden er zomaar Deenstalige of Zweedstalige boeken op de planken. En om de een of andere reden lagen er altijd stapels boeken van mijn favoriete schrijfster Helle Helle.
Een bezoekje aan de Slegte op zijn tijd was leuk.
Vandaag vlak voor de mogelijk definitieve sluiting, nam ik de camera mee voor een rondje langs de volle lundiakasten. Want dit was misschien een laatste kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten