Deel 2 van een middag in het boeiende Von Gimborn Arboretum in Doorn.
Een plek van ontelbare structuren en tinten groen en bladergeuren.
Zelfs op de zaterdagmiddag volkomen vrij van bezoekers, dus
het leek alsof de hele tuin en al zijn bijzondere berken en coniferen,
en al zijn hoekjes en bochtige weggetjes en vervallen achterafplekjes
allemaal mijn eigen eigendom waren.
Von Gimborn zette zijn bomenverzameling op vanaf 1924 en heeft er tot 1964 van kunnen genieten. Tussen 1965 en 2009 hoorde het bij de Universiteit van Utrecht, maar door bezuinigingen moeten universiteiten ook dit soort waardevolle collecties laten varen. Dit arboretum werd gered. En gelukkig. Op hun site noemen ze het ook een bomenmuseum, en zo voelt het rondlopen daar ook. Elke boom is prachtig, ook degenen die er wat vergeten rondhangen. De variatie van de natuur is heel indrukwekkend.
Het idee, dat iemand een natuurverzameling opzet, dat de bomen en coniferen en landschapjes groeien met de jaren en dat hij in zijn eigen leven nooit het resultaat zo volgroeid zal zien als alle generaties na hem... Een ideaal soort museum.
(Deel 1)
(Deel 1)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten