Het enige voordeel van een weekje onder zeil te zijn geweest is dat je daarna, fijn met een kopje thee, een marathonavond In Therapie kunt doen.
Ik ben onder de indruk van de psycholoog (het lukt tóch voorbij de acteur te kijken), van Olivier en Marit, maar het meest nog van Sascha. En jij, als je kijkt?
Toch twee puntjes. Het ene is dat mijn tenen kunnen krommen om het feit dat de Engelstalige bronversie soms veel te duidelijk doorschemert in de teksten. De zinnen zijn correct, goed vertaald, maar ze blijven echt vertaald. Een oorspronkelijke Nederlander zou sommige zinnen gewoon in alle alledaagsheid nooit in de mond nemen. En dan denk ik, waaróm kromt dat mijn tenen nu zo? Als de serie verder zo mooi is? Even wroeten, maar ik ben erachter. Juist die kwaliteit in de serie, in het acteren en in de persoonlijke kwesties... die kwaliteit zorgt ervoor dat ik dat op taalniveau eigenlijk niet kan missen. Niet wil missen. Eens een talenstudent, altijd een talenstudent!
Het andere puntje, ja, een klein dingetje. De afleveringen zijn te kort.
(En, let op het 'geintje' van Wouter den Arend: al zijn sessies beginnen met een achteloos ruzietje met het kussentje op de bank. Zo charmant, zo onbewust gecontroleerd.)
(foto's: screenshotfragmenten uit In Therapie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten